Het hoog(s)te punt van onze reis.

22 nov Vanmorgen om half 3 opgestaan. Dit was waarschijnlijk de slechtste nachtrust ever in een tentje. Wat een gedoe zeg. Vreselijke plek Larkya pedi. Niet alleen vanwege de tenten maar ook doordat de eetzaal geen verwarming had en de tioletten om een of andere duistere reden op slot zaten en je een sleutel moest ophalen. Met alle gevolgen van dien waar we jullie de details van zullen besparen. We zijn vanmorgen in alle vroegte gaan lopen in het donker met onze hoofdlampjes op. Het is inmiddels 3 jaar geleden dat we een soortgelijke pas over zijn gegaan en misschien zijn het de omstandigheden of we worden te oud hiervoor. Maar we zijn het eens, dit is zwaar. Onderweg een prachtige sterrenhemel en zelfs een vallende ster. Maar het is ontzettend koud, als we op 4850 meter zitten is het -12 graden. We hebben allemaal last van koude handen en voeten, brrr. Als we op de Larkyapas arriveren is het al even licht. Daar waar we onze vlaggetjes ophangen staat een straffe wind en dat maakt het nog kouder. We maken nog snel een groepsfoto en eentje van ons twee. Echt best staan we er niet op, Pieter met een baard van ruim een week en ik een opgeblazen hoofd als gevolg van de hoogte. Na de pas start de afdaling, eerst nog een beetje op en neer en daarna serieus naar beneden;1300 meter. De wind waait nog een tijdje flink door. De voeten blijven daardoor nog lange tijd koud. Het pad waarover we afdalen is best lastig. Veel los zand en kleine steentjes. We belanden daardoor een paar keer op onze gat. Slecht voor mijn ego😕. Uiteindelijk arriveren we om half 3 in onze lodge. We zijnbest moe. We hebben zo'n 12 uur gelopen 700 meter gestegen, 1300 meter gedaald en de afstand was zo'n 19km.
We zijn dus best moe. We hebben net gegeten en gaan vroeg naar bed. Enerzijds vanwege alle aktiviteiten van vandaag maar ook vanwege de korte en slechte nachtrust op de vorige plek.